Koledzy i kolżanki!
Opowiem wam historię, która nadal trwa i zaproponuję fajną sprawę.
Jestem obecnie u kolegi w Londynie. Kolega jest z naszego gronu i bardzo ciepło mi przyjął grubymi pieluszkami ABDL, onesie, piżamami itd. Wkrótce mówiąc, super sprawa i bardzo się cieszę, że kontynuuję badać ten interes, jeśli chodzi o moje życie prywatne, seksualne i stan psychiczny. Teraz, jak się pochwaliłem, opowiadam jak to tu wygląda:
Kolega mój odnalazł jednego chłopaka, który również jest ABDL, no i oni razem wynajmują mieszkanie. Brzmi spoko, ale skutki takiej decyzji są po prostu super: są kompletnie otwarci w domu i chodzą w pieluchcach na spokojnie, robią razem zakupy atrybutów ABDL (więc wychodzi więcej i taniej), opiekują siebie nawzajem, żartują, no i oczywiście nie ma stresu, że ktoś w mieszkaniu odnajdzie coś w koszu/pokoju/gdziekolwiek.
To znaczy, że po za normalnym funkcjonowaniem, takimi jak praca, obowiązki domowe, studia itd., te chłopaki czują się absolutnie komfortowo z realizacją tego co jest dla nich (no i dla większości z nas) terapeutycznym i przyjemnym.
To co ja chcę zaproponować?
Wspólny wynajem mieszkania na stałe przez osób ABDL w Warszawie.
Sądzę, że to można jak najbardziej zrealizować. Jeśli chodzi o mnie, to mam 19 lat (20 w pażdzierniku), jestem osobą twórczą i otwartą. Też jestem homo, więc w moim przypadku wolałbym wynajmować mieszkanie z chłopakami w mniej więcej tym samym przedziale wiekowym i nieheteronormatywną orientacją seksualną.
Na razie to tylko zarzut pomysłem, ale jednak byłoby super go zrealizować.
Jak jesteście zainteresowani w czymś takim, ale po prostu jesteście z Warszawy i chcecie spotkać, to śmiało piszcie na priv. Zawsze miło jest poznawać nowych miłych ludzi :)
Miłego dnia!
P.s. nie jestem polakiem i krążę teraz po świecie, więc przepraszam za błedy gramatyczne i stylistyczne w poście.
P.p.s. Póżniej mogę wrzucić zdjęcia z mojej wizyty u kolegi w Londynie :)
#opowiadanie #pytanie #abdl #lgbt #mieszkanie #HiccupingViking
Haha xD. Przynajmniej jeden normalny człowiek w tym kraju się znalazł :). Miłego wypoczynku i bezpiecznego powrotu :3
Co do samego tematu to od jakichś 6 lat szukam kogoś z kimś mógłbym się związać na tyle żeby zamieszkać razem. Jakie są dotychczasowe efekty? Dalej mieszkam z rodzicami xD. Yaaay...
Tragedia. Przez najbliższy rok to się prawdopodobnie nie zmieni. Samemu nie opłaca mi się wynajmować czegokolwiek a szukanie chłopaka jak zwykle idzie słabo. Bo to to nie pasuje, bo to tamto nie pasuje, bo to masz brzydkie włosy na klacie. Niektóre stereotypy o gejach niestety się sprawdzają...
Aż boję się pytać co takiego powiedziałem, że nazwałeś mi "jedynym normalnym człowiekiem" xd
O "gejowskich stereotypach" też nic nie słyszałem. O co dokładnie chodzi?
A jeśli chodzi o relację pomiędzy wynajmującymi, nie widzę tego jako "szukam chłopaka ABDL dla wynajmu mieszkania" (choć może to i tak się okazać póżniej), tu raczej to widzę jako relacja poliamorycznej rodziny jakby dziwnie to nie brzmiało.
Relacja poliamoryczna? Jeszcze lepiej :3. Widzę, że ponownie wykazujesz się niecodzienną normalnością :).
Większość osób abdl ma problem ze zwyczajnym spotkaniem się w rzeczywistości, a co dopiero mieszkaniem razem. Wiele osób w tym kraju myśli że relacja musi wyglądać w taki a nie inny sposób bo przecież każda inna tak wyglada. To ogromna bzdura :D. Od tego jest tęcza żeby żyć na codzień tak jak my tego chcemy, a nie jak nam pokazuje ktoś inny. Poza tym mam wrażenie, że w Polsce też jest sporo chłopaków którzy widząc zdjęcia osób abdl z zachodu żyjących razem myślą sobie „ja też tak chcę”. Tylko jakoś... jak zwykle więcej masturbacji niż działania :).
Poza tym poliamoria? Pierwszy raz spotykam kogoś kto użył tego pojęcia poza mną samym :D. Odnoszę wrażenie, że 98% ludzi chce żyć w związku monogamicznym i najzwyczajniej nie umie poradzić sobie z zazdrością.
Cóź, jeśli już w to iść, to wiele ludzie nie są sczęśliwi, ponieważ podświadomie uważają, że na to nie zasługują. Po za tym, mają tendencję zbyt mocnej romantyzacji pełnych zjawisk, no i jakiekolwiek relacje są dobrym przykładem do tego.
To formuluję tą myśl: nie istnieje jedynego prawidłowego modelu na uprawienie jakiejkolwiek relacji romantycznej/seksualnej, tak samo jak nie ma czegoś takiego jak idealne życie. My jesteśmy nieszczęśliwi, bo uważamy, że jak nie spełnimy jakieś obowiązkowe kryteria "szczęścia", to nie będziemy mogli go osiągnąć. Zrozumienie, że "szczęście" nie ma żadnych działających dla wszystkich kryteriów pomaga faktycznie go osiągnąć.
Więc mam nadzieję, że jednak będą w Warszawie osoby, którzy będą chciali wynająć ze mną mieszkanie xd