Napisałam ostatnio post w którym zapytałam się was moi mili, czy gdybyście mieli możliwość zostania maluszkami za pstryknięciem palcami na zawsze to, czy byście się odważyli?
Żadne z was nie odpowiedziało pozytywnie. To był pewnego rodzaju eksperyment oraz pewna moja teza. Na innym forum zadałam to samo pytanie i również nikt nie odpowiedział twierdząco.
Chciałabym was zdziwić lecz ja … bym się zgodziła. W moim zapytaniu były dwa elementy na które mało osób lub nikt nie zwrócił uwagi.
1) będziesz posiadać opiekuna który NIGDY cię nie zostawi. To sprawia jeszcze bardziej nierealną tą sytuacje, ponieważ nie wiemy co się wydarzy. Może ktoś się znudzi nami? A może jutro będzie miał wypadek i zginie? I ci w tedy? Kto się zajmie maluszkiem?
2) odtrącamy dorosłość. Całkowicie. Brak alkoholu, imprez, dużych znajomych używek. Ale tez tracimy wszystkie kredyty, depresje, wszelkie problemy które dopiero pojawiły się w dorosłości. Ktoś o tym pomyślał ?
Każdy z was nazywał to odskocznia, ucieczką problemów. Chwilami wytchnienia i nikt sobie nie wyobrażał aby wejść w to na stałe. Ja bym tj zrobiła. I tak jak fajnie byłoby tydzień, miesiąc tak zapewne po roku byłaby to złota klatka, udręka. Lecz mam na tyle mocną masochistyczną naturę, że ja bym się czuła w tym dobrze ;)
Miłego wieczorku wszystkim ! 💕
#przemyslenia #dzielesie #zaskoczenie
Kubush
ponad 4 lat temu
Po przeczytaniu nadal zostaję przy swoim stanowisku tj. nie dziękuję ;0
Youngstinker
ponad 4 lat temu
Nie potrafiłbym zrezygnować z przywilejów dorosłego życia. Plus po jakimś czasie to beztroskie życie stało by się po prostu nudne
mdpr
ponad 4 lat temu
Wydaje mi się że od początku uwzględniałem te wszystkie aspekty. W dorosłym życiu radzę sobie całkiem nieźle. Lubię je na tyle że nie potrafiłbym z niego zrezygnować.
Wruu
ponad 4 lat temu
Wydaje mi się, że każdy zwrócił uwagę na te aspekty, jednak są one nieprzekonujące. Nie wyobrażam sobie nigdy nie dowiedzieć się, co było dalej w thrillerze Cobena, nigdy nie wyszydełkować pluszaka dla rzeczywistego malucha, porzucić własną rodzinę i nie dać sobie szansy na zmierzenie się z wyzwaniami, jakie postawi przede mną kontynuacja dorosłości. Myślę, że większość nie szuka w ten sposób zbawienia, tylko odpoczynku i dlatego nikt by się nie zgodził. Powiedziałabym nawet, że taka decyzja (twierdząca) wymagałaby masy odwagi. Ale tylko, gdyby miała miejsce w rzeczywistości. Takiej możliwości nie ma. Nie dziwi mnie więc wcale, że są osoby, które gdybając i mając absolutną pewność, że ich słowa nie są wiążące, zgodziłyby się na taki wyimaginowany układ.